بز (قوچ، جـِبیر، کل، پازن و میش) از حیوانات بسیار تأثیرگذار در فرهنگ و تمدن بشری بوده که در نقاط مختلف جهان ویژگی های خاص و متفاوتی را به او نسبت دادهاند. نقش بزها در آثار هنری و بازمانده تاریخی ایران به وفور دیده میشود. بزکوهی از انگارههایی است که از غارنگارههای پیشاتاریخی تا امروز همواره جایگاه برجسته و محوریش را در هنر ایران حفظ کرده، تا جایی که میتوان گفت این نقش در هنر هیچ سرزمینی به اندازه ایران تکرار نشدهاست، که نشان از اهمیت فرهنگی و هنری این حیوان در تاریخ ایران دارد.
در فرهنگ ایرانی، بز نماد قدرت و پایداری است. بزها حیواناتی مقاوم هستند که میتوانند در شرایط سخت زنده بمانند و در افراشتهترین تیغهها و قلهها و دشوارترین مسیرها دیده میشوند. این ویژگیها آنها را به نمادی از استقامت و قدرت تبدیل کرده است.
به طور کلی، بز در فرهنگ ایرانی نمادی پیچیده و چندوجهی است که میتواند مفاهیم مختلفی از قدرت و پایداری گرفته تا باروری و شادی را به تصویر بکشد.